Opony zimowe od letnich odróżniają bieżnik, który w oponach zimowych jest głębszy i ma inny wzór oraz dodatkowe oznaczenia na bocznych ściankach.
Oznaczenia na ściankach bocznych
Najprostszym sposobem rozpoznania opony zimowej jest poszukanie symbolu składającego się z trzech szczytów górskich i płatka śniegu (3PMSF) na bocznej powierzchni opony, a także liter M i S (oznaczających błoto i śnieg). Symbol 3PSMF oznacza, że opona spełnia minimalne wymogi do jazdy na śniegu określone w Rozporządzeniu UE 661/2009 dotyczącym bezpieczeństwa pojazdów mechanicznych.
Jest to regulacja prawna, wprowadzona w listopadzie 2012 roku. Natomiast symbolu M + S do odróżnienia opon zimowych od letnich producenci używają już od wielu lat.
Głębokość bieżnika
Bieżnik opony zimowej jest głębszy, co umożliwia odkładanie się śniegu i błota w jego wgłębieniach. Zetknięcie śniegu na oponach ze śniegową nawierzchnią wydatnie zwiększa ich przyczepność i temu właśnie służą głębokie bieżniki. Dlatego tak ważna jest wymiana zimowych opon, zanim głębokość bieżnika osiągnie 1,6 mm, którą jako minimalną określają przepisy prawne.
Opony zimowe:
- Można je rozpoznać po trzech szczytach górskich i płatku śniegu.
- Zawierają znaczną ilość naturalnego kauczuku, przez co zachowują miękkość w niskich temperaturach
- Ich bieżniki odznaczają się głębokimi rowkami
- Zazębiające się wąskie rowki kruszą śnieg, błoto i lód
Wzór bieżnika i skład opony
Bieżnik opon zimowych wyróżnia się także wzorem, na który składa się duża ilość wąskich szczelin/rowków w blokach bieżnika. Te zazębiają się, wgryzając w śnieg i lód, tym samym zwiększając trakcję i przyspieszając hamowanie.
Czwartym czynnikiem wyróżniającym jest skład opony. Zimowe opony zawierają więcej naturalnego kauczuku niż opony letnie, co sprawia, że pozostają miękkie w temperaturach poniżej +7⁰C, i jednocześnie poprawia przyczepność podczas jazdy w zimnych, mokrych, śnieżnych czy lodowych warunkach pogodowych.
Wąskie rowki wgryzają się w śnieg, lód i błoto